Mówimy do widzenia
nie wzruszając się prostymi sprawami.
Tak samo jak drzewo,
które jesienią zostaje bez liści.
W końcu smutek, to powolna śmierć prostych spraw,
tych prostych spraw, które pozostają w sercu wywołując ból.
Zawsze wracamy do znanych miejsc, gdzie cieszyliśmy się życiem
i wtedy zaczynamy rozumieć, jak bardzo brakuje nam tych ukochanych spraw.
Dlatego, dziewczyno, nie odchodź teraz marząc o powrocie,
bo miłość jest prosta, a proste sprawy zżera czas.
Zostań tu na chwilę w promieniach tego południowego słońca,
gdzie z bochenkiem chleba w słońcu odnajdziesz suto zastawiony stół.
Dlatego, dziewczyno, nie odchodź teraz marząc o powrocie,
bo miłość jest prosta, a proste sprawy zżera czas.
Zawsze wracamy do znanych miejsc, gdzie cieszyliśmy się życiem…