To są mañanitas
które śpiewał król Dawid.
Dziś, w dzień twoich imienin
śpiewamy je tutaj dla ciebie.
Obudź się, najdroższa, obudź!
Spójrz: już nastał dzień,
już śpiewają ptaki,
księżyc już zaszedł.
Jakże piękny jest poranek,
w który przychodzę cię pozdrowić.
Przychodzimy wszyscy chętnie
i z radością, by złożyć ci życzenia!
W dniu, gdy się urodziłaś,
narodziły się wszystkie kwiaty,
a w chrzcielnicy
śpiewały słowiki.
Nadchodzi już świt,
obdarowując nas światłem dnia.
Wstań dziś wcześnie;
zobacz – już zaświtało.
(Chciałbym być słoneczkiem,
by wejść przez twe okno
i życzyć dobrego dnia,
gdy leżysz sobie w łóżku.)
Spośród gwiazd na niebie
muszę zdjąć dwie:
jedną – by cię powitać,
drugą – by cię pożegnać.
Cztery gołąbki poleciały
do wszyściutkich miast.
Dziś, w dzień twych imienin,
życzymy ci dużo szczęścia.
(Chciałbym być Świętym Janem,
chciałbym być Świętym Piotrem,
aby przyjść i cię pozdrowić
niebiańską muzyką.)
Z jaśminem i kwiatami
przychodzę dziś cię pozdrowić.
Dziś, w dzień twych imienin,
przychodzimy, by ci zaśpiewać.