…О, любоў, Ты!..
Калі арэлі ног тваіх -- калыхáюць,
Калі, як ў хвалях, я тану… у клубáх нiч--
Неба гэта (Ў небе гэтым)… Розум -- губляю!..
Любоў збягае (уцякае)...
Са мной ты/вось, – пакінеш..,
Напішаш вестку, -- раптам пашлеш прэч…
Ляціш ў інша(-е) неба, -- раптам, як калібры, вéрнешся зноў...
А я -- як верны сабака -- ў тваіх ног (нагах).
У… вар'яцтве зноў маé вусны --...
Зноў хочуць ЦеЛа твайго!
Вусны вярні свае (…мне), «будзь распуснай»
(разняволь жа)… Прыцiснуся! --
Да грудзей тваiх.., прымкну да ног.
З іншым вусны маеш!
Вусны раздзяляю, мілая, --
Не магу тваім аддацца – цáлкам…
Бо дзялю i падман я, і дзялю свае дні я --
Боль такi…
Не магу дзяліць твае я вусны…
О-о, любоў! О-о, любоў – два ў тваёй нас……
Любоў – так здрадна...
Сябры па праву, без правόў, каб толькi быць з табой –
заўсёды…… Цябе чакаю я заўжды! – Пакорна…
Хай крыхý мне, каб пабыць мне з табой…
Малáнак п'ян-агонь!..
I ў неба (сонца) – плач самотных галасоў… Эх,
I вусны паліш ты агнём мне -- цела голага анёла…
I -- пόйдеш зноў (Ўцяцéш iзноў)...
Вусны ў пры́ступу зноў -- шалéнства...
Iмкнуцца iм – каб любiць цябе!
Вусны вярні свае, дай -- смеласць…
Прымкну да ног!
I схавáюсь мiж тваiх грудзей…
З іншым вусны дзелiш...!..
Вусны раздзяляю, мілая!
Не магу тваім аддацца ўвесь я,--
Бо дзялю i падман я, і дзялю свае дні я --
Боль такi…
Не магу дзяліць твае я вусны.
Так пракля́ты будзь я... (Каб маланка біла…)
Ў забыцці бы схавáцца, о, любоў!
А(-ле) не магу так больш:
Каб дзяліць мне вусны, (дзяліць…) твае пацалункі!
Твае вусны -- -- з іншым...
…
Ўсёй сваёй верай люблю цябе шчыра...
(Не глéдзячы на тόе…) Нáват -- дзялю цябе з iншым.
Ты вуснамі мяне (Трымаеш вуснамі)! Твой я!
Моцна люблю цябе так… і бязмерна...
I не гляджу, што дзялюся.
Валόдаеш заўжды -- мной Ты!