La voce dell'uomo [Polish translation]

Słuchałem głosu morza,

ptaków i syren;

głosów lasu i rzeki.

Bębnów i gitar w Hiszpanii,

świeckich orkiestr

i organów w kościele.

Słuchałem głosu człowieka,

nawet wtedy, gdy kłamie

i zdradza swego brata.

Głos człowieka:

gdy mówi, ja mu odpowiadam.

Słuchałem ryku dzikich zwierząt

w klatkach i na uwięzi

i ptaka poszukującego chleba,

ciszy więzienia

i krzyku szpitali:

tych, którzy się rodzą i którzy umierają.

Słuchałem głosu człowieka,

który śpiewa z głodu,

z wściekłości i z miłości.

Głos człowieka:

gdy śpiewa, ja jego słucham.

Słuchałem wojennych fanfar

i miarowych przemarszów1

przez przybrane flagami ulice.

Żołnierskich pieśni

triumfu i bólu:

zwycięzców i przegranych.

Słuchałem głosu człowieka,

nawet wtedy, gdy jest brutalny

i zabija brata.

Głos człowieka:

gdy mówię, on mi odpowiada.

Jest silniejszy niż tortury,

niż niesprawiedliwość,

niż fabryki i sądy.

Silniejszy od morza i grzmotów,

silniejszy niż strach2,

silniejszy niż zło.

Głos człowieka jest silniejszy,

silniejszy niż wiatr,

niż życie i czas.

Głos człowieka:

gdy woła, ja mu odpowiadam.

1. dosł. „kroków”2. może być też „terror”