La vigilia di Natale [Polish translation]

Dzieci czekały,

marzyły o kolejkach1 i laleczkach.

Zastanawiały się: „Mikołaj

wybaczy mi moje kaprysy, czy nie?”

Wieczór pod drzewkiem,

prezent od ciebie… Co to może być?

Drżały mi ręce.

Kartka od ciebie,

na niej moje imię,

a w środku: „Żegnaj,

kochanie, żegnaj”.

Dni płynęły,

a pociągi biegły

i biegłam też ja, szukając ciebie

we wszystkich miejscach, które ze mną poznawałeś.

Nadszedł już nowy rok

i ktoś powiedział: „Ja go widziałem.

Szedł w stronę mostu,

było Boże Narodzenie, padał śnieg.

Powiedział mi tak:

‘Nie mów jej, że tu byłem’”.

Jutro jest już Boże Narodzenie.

Dzieci czekają tak jak rok temu,

a oczy im błyszczą radością:

„Mikołaju, przyjdź do mego domu!”.

Lecz pod moje drzewko

Mikołaj nie przyjdzie,

a ja też chciałabym mu napisać:

„Rower – nie,

kolejka – nie,

lalki – nie,

chcę tylko jego”.

1. w sensie pociągu-zabawki z ewentualnym „oprzyrządowaniem” (tory, semafory, budka dróżnika, itp.)