مرا در آغوش گیر ، تنگ و جانانه
گرم و بی صبرانه ،
ای زیبا گلچهره ی زمانه
این هست زندگی صورتی رنگ دلبرانه
آنگاه که با بوسه ای مرا مدهوش می کنی گلزار بهشت است که نمودار می شود
گرچه پلک ها را نگشوده ام اما در هر گوشه و سویی دیده ام
غنچه های گل سرخ است که آشکار می شود
آن لحظه که مرا به سینه میفشاری
هر پاره ی روح و جانم را به کهکشان عشق
و گلهای شکوفای بهشت می سپاری
و همزمان ، با آنچه بر زبان آری فرشتگان ، در اوج آسمان نغمه میسرایند
گویی با هزاران نیرو و توان سرود همبستگی ساز می کنند و این موج عشق است که رهسپار می شود
روح و قلبت را نثارم کن
تا جهانم تا همیشه باشد
همچون رز زیبای صورتی
میپنداشتم که عشق تنها یک کلمه است
شاعران بسیار سرودند از عشق
تنها با بوسه ی شیرین عشق تو
یافتم که دیر دریافتم ، که عشق چنین حقیقتی شیرین است
مرا در آغوش گیر ، تنگ و جانانه
گرم و بی صبرانه ، طلسم و جادوی تو پراکنده
ای زیبا گلچهره ی زمانه
چنین است زندگی صورتی رنگ دلبرانه
آنگاه که با بوسه ای مرا مدهوش می کنی گلزار بهشت است که نمودار می شود
گرچه پلک هایم را نگشوده ام اما
زندگی زیبایی بسان رنگ زیبای صورتی دلبرانه برایم نمایان می گردد
آن لحظه که مرا به سینه میفشاری
هر پاره ی روح و جانم را به جهان دیگری میسپاری ...بنگر چگونه هرغنچه وجودم جان می گیرد و از شمیم هستی سرشار می شود
و گلهای بهشت شکوفا میگردد
هنگامی که سخن میگویی، فرشتگان در بلندای نغمه میخوانند
هر سخن ، نغمه ی عشقی میشود که آرام آرام پدیدار می شود
روح و قلبت را نثارم کن
تا زندگی ام تا همیشه باشد
بسان رنگ زیبای صورتی