Ο δρόμος πίσω στο σπίτι είναι πάντα ο ίδιος
Αλλάζει τη φωτεινότητα του αστεριού μου
Λέει ότι είναι ευτυχισμένος, αλλά αργότερα δεν είναι, πώς το λέμε αυτό;
Εύκολο για μένα
Γνωρίζω καλά τον δρόμο αν και κάνω λάθη
Δεν μπορώ να κρατήσω τον εαυτό μου όταν καθώς κλίνω
Φαίνω χαρούμενος αλλά το στομάχι προδίδει
Οι αποκαλούμενες αλήθειες
Κοιτάζοντας τον ουρανό, ρωτώ αν για μένα θα υπάρξει κάποια ειρήνη
Που διαρκεί για μια αιωνιότητα για μένα από το φως της ημέρας
Η ψυχή περνάει γρήγορα, αναζητήσει ειρήνη, ειρήνη, ειρήνη
Ο δρόμος έχει χιλιάδες καθρέφτες και κοιτάω τον εαυτό μου
Στέκεται πίσω από μια καμπύλη στα μάτια μου
Αναρωτιέμαι αν η αντανάκλαση είναι ευτυχισμένη
Αλλά δεν μου λέει την αλήθεια
Κοιτάζοντας τον ουρανό, ρωτώ αν για μένα θα υπάρξει κάποια ειρήνη
Που διαρκεί για μια αιωνιότητα για μένα από το φως της ημέρας
Η ψυχή περνάει γρήγορα, αναζητήσει ειρήνη, ειρήνη, ειρήνη
Αλλά η ώρα πετάει, αλλάζει ο άνεμος
Αλλά αυτό το αίσθημα ανησυχίας δεν περάσει
Ακριβώς όπως η πτώση βροχή κάνει, και δεν ξέρω
Για κάποιο λόγο, θα υπάρχω
Κοιτάζοντας τον ουρανό, ρωτώ αν για μένα θα υπάρξει κάποια ειρήνη
Που διαρκεί για μια αιωνιότητα για μένα από το φως της ημέρας
Η ψυχή περνάει γρήγορα, αναζητήσει ειρήνη, ειρήνη, ειρήνη
Κοιτάζοντας τον ουρανό, ρωτώ αν για μένα θα υπάρξει κάποια ειρήνη
Που διαρκεί για μια αιωνιότητα για μένα από το φως της ημέρας
Η ψυχή περνάει γρήγορα, αναζητήσει ειρήνη, ειρήνη, ειρήνη
Aναζητήσει ειρήνη, ειρήνη, ειρήνη
αναζητήσει ειρήνη, ειρήνη, ειρήνη