La solitudine [Polish translation]

Marek odszedł i nie wróci już

Pociąg z 7:30 bez niego

Bezduszne serce z metalu

W zimnym szarym poranku miasta

W szkole ławka jest pusta, Marek jest we mnie

Jego słodki oddech jest między moimi myślami

Ogromne odległości wydają się dzielić nas

Ale serce bije mocno we mnie

Kto wie, czy będziesz myślał o mnie

Czy z bliskimi nigdy nie rozmawiasz

Czy ukrywasz się tak jak ja

Unikasz spojrzeń i przebywasz tam

Zamknięty w pokoju i nie chcesz jeść

Przyciskasz mocno do siebie poduszkę

Płaczesz, bo nie wiesz

Ile jeszcze bólu sprawi Ci samotność

Marku, w moim pamiętniku mam fotografię

Masz oczy dziecka trochę nieśmiałego

Przyciskam ją mocno do serca i czuję, że tu jesteś

Między zadaniami z angielskiego i z matematyki

Twój ojciec i jego decyzje, jaka monotonia

Zabrał Cię do swojej pracy

Pewnie nigdy nie zapytał Cię o Twoje zdanie

Powiedział "pewnego dnia zrozumiesz mnie"

Kto wie, czy będziesz myślał o mnie

Czy z przyjaciółmi będziesz rozmawiał

Żeby nie cierpieć już przeze mnie

Ale wiesz, że to nie jest łatwe

W szkole już nie wytrzymuję

I tych popołudni bez Ciebie

Nauka jest bezużyteczna

Wszystkie myśli biegną do Ciebie

Nie można rozdzielić

Naszego wspólnego życia

Proszę poczekaj na mnie, Kochanie moje

Ale nie wiem, czy mam się łudzić

Samotność między nami

Ten spokój we mnie

Jest niepokój, aby żyć

Życiem bez Ciebie

Proszę Cię, poczekaj na mnie

Bo nie mogę żyć bez Ciebie

Nie można podzielić

Naszej wspólnej historii