Έχασα τόσο πολύ καιρό
Με τις ασυναρτησίες μου
Που μου κόστισαν μέρες
Παντού στο πάτωμα
Κάτω στη σκάλα
Ενάντια σε μια μάταιη ύπαρξη
Χρόνο, που έχασα ως τώρα
Μέχρι να τελειώσω με τους αποχαιρετισμούς
Και κατέβω αυτή τη σκάλα
Είναι συχνά νύχτα σε πολλά μέρη
Ενώ ποντάρω με κάθε κόστος
Ότι η ζωή είναι μια σκάλα.
Ξεφυλλίζω τις μνήμες,
Τις ωραίες στιγμές
Κουβαλώντας με δύναμη τα βάρη
Που τώρα πια δεν με φοβίζουν
Απ’ το παρελθόν που κληρονόμησα
Τη σημερινή σοφία
Που θέλω για να βοηθηθώ
Η ωρίμανση δεν σε κάνει πιο δυνατό
Όπως η θυσία
Και γι’ αυτό, είναι συχνά νύχτα
Χρόνο, που έχασα ως τώρα
Μέχρι να τελειώσω με τους αποχαιρετισμούς
Και κατέβω αυτή τη σκάλα
Ξεφυλλίζω τις μνήμες,
Τις ωραίες στιγμές
Κουβαλώντας με δύναμη τα βάρη
Που τώρα πια δεν με φοβίζουν
Η ζωή είναι όλο και λιγότερο πικρή
Όσο κατεβαίνω τη σκάλα
Είναι συχνά νύχτα σε πολλά μέρη
Ενώ ποντάρω με κάθε κόστος
Ότι η ζωή είναι μια σκάλα.
Ξεφυλλίζω τις μνήμες,
Τις ωραίες στιγμές
Κουβαλώντας με δύναμη τα βάρη
Και έτσι περνούν οι χειμώνες
Και οι χαραγμένες για πάντα μνήμες
Και θα μείνεις τρελός
Όπως πάντα
Όπως πάντα
Όπως πάντα
Τρελός όπως πάντα