La relíquia [Dutch translation]

Gebroken faun,

verdroogde fontein,

desolate tuin

uit mijn jeugd..

Gezegend uur dat mij hier gebracht heeft.

Ik huil om de fontein die niet meer stroomt, de fontein die niet meer huilt.

Het lijkt dat wij vroeger, in het mysterie van de rijke schaduwen, vervallen tot mos, de beste uren van ons leven doorbrachten.

We luisterden naar de zoete muziek van het water;

we keken naar de vissen,

we plukten knoppen, jaagden op insecten,

en met scheuren in de kleren beklommen we de tak van de acerola bomen.

Niemand weet dat er

tussen het struikgewas

van de weelderige tuin,

een tak van een oude olijfboom groeide

die nog meer schaduw gaf.

Een eeuwenoude boom die lieflijk zijn gedraaide stam naar ons toe wendt,

zodat we er zonder moeite

in konden klimmen.

Aan het sterkste stuk van de majestueuze en grote tak

hingen wij het koord van de schommel,

en keer op keer,

speelden en lachten we totdat de avond viel,

de schemering van het avondrood van dit heugelijke uur.

De tijd die is vervlogen van mijn leven

lijkt een droom,

zonder dat de wonden dicht blijven

als ik zie dat de fontein van de tuin

niet meer stroomt, zingt of huilt.

Ook al zijn er dertig jaar van mijn leven omgevlogen,

ontbreekt niet

een stuk van het touw van de schommel,

hangend aan de tak,

als een trieste herinnering,

van een vergaan restant van een vervlogen wereld.

Gebroken faun,

Verdroogde fontein,

desolate tuin

uit mijn jeugd.