Και εγώ που μέχρι χθες ήμουν ένας τεμπέλης
Και σήμερα είμαι ο φύλακας των ονείρων και της αγάπης της
Την θέλω μέχρι θανάτου
Μπορεί να καταστρέψει ό,τι βλέπει
Γιατί σε ένα λεπτό το δημιουργεί ξανά
Σαν να μη συνέβη τίποτα, σαν να μη συνέβη τίποτα
Την θέλω μέχρι θανάτου
Σταματά τις ώρες κάθε ρολογιού
Και με βοηθάει να εξαφανίσω τον πόνο με το χαμόγελό της
Και υψώνει έναν πύργο από τον ουρανό μέχρι εδώ
Και μου ράβει φτερά και με βοηθάει να ανέβω
Σε πλήρη ταχύτητα, σε πλήρη ταχύτητα
Την θέλω μέχρι θανάτου
Γνωρίζει καλά κάθε πόλεμο, κάθε πληγή, κάθε δίψα*
Γνωρίζει καλά κάθε πόλεμο της ζωής
Και του έρωτα επίσης
Μου ζωγραφίζει ένα τοπίο και με κάνει να ζω μέσα του
Σε ένα δάσος από μολύβι ελέγχει πλήρως τον εαυτό μου
Την θέλω μέχρι θανάτου
Και με παγιδεύει σε ένα λάσο που δεν σφίγγει ποτέ
Σαν μια μεταξωτή φωλιά που δεν μπορώ να αφήσω
Δεν μπορώ να αφήσω, δεν μπορώ να αφήσω
Την θέλω μέχρι θανάτου
Όταν σκαρφαλώνω στα μάτια της βρίσκομαι μπροστά στη θάλασσα
Δύο καθρέφτες από νερό κλειδωμένοι σε κρύσταλλο
Την θέλω μέχρι θανάτου
Θέλω μόνο να καθίσω, θέλω μόνο να συζητήσω
Θέλω μόνο να παραδοθώ, μπορώ μόνο να αποδεχτώ
Να είμαι μόνο δικός της, να είμαι μόνο δικός της,
Την θέλω μέχρι θανάτου
Γνωρίζει καλά κάθε πόλεμο, κάθε πληγή, κάθε δίψα
Γνωρίζει καλά κάθε πόλεμο της ζωής, και του έρωτα επίσης
Και εγώ που μέχρι χθες ήμουν ένας τεμπέλης
Και σήμερα είμαι ο φύλακας των ονείρων και της αγάπης της
Την θέλω μέχρι θανάτου
Μπορεί να καταστρέψει ό,τι βλέπει
Γιατί σε ένα λεπτό το δημιουργεί ξανά
Σαν να μη συνέβη τίποτα, σαν να μη συνέβη τίποτα
Την θέλω μέχρι θανάτου