La même chose [Turkish translation]

[Verse 1]

Ne yaptık biz? Kalplerimiz asma kilitli

Artık kalplerimizi duymuyoruz, sonunda yenik düştük

Boynuzlu* bizi ele geçirdi, bu onun varlığının delili

Tohumlarını ekti ve... Olağan bir Şüpheli*

Etrafımıza bi bak, tüm dekorlar çöküyor

Bunu bile bile devam ediyoruz, boynumuzdaki bu kolyeye rağmen hem de

Atıklar ve akaryakıt, olacak bizden geriye kalanlar

Tıpkı Irak'taki Barack gibi kapanma konusunun sonu hala bi muamma

En sevdiğim yemek, büyük bir ruh sandvici

Bir shalom, bir salam* ve orağını indirmiş olan bir Azrail

Güvercinler için bakınmayın, tek bulduğunuz akbabalar olacak

Ve binecekler tepenize siz kırmızı mürekkebe* bulanana dek

Neyin parladığını görmek*, ona sahip olmaktan daha iyidir

Gözleriyle, bir şekere bakan çocuk hakkında konuşmayacağım

Önemsiz görünen şeyler ciddileşir birden, evet burda odağımız Visa

Ardındansa kriz gelir ve evler boşalmaya başlar

Tabi, çıldırmışız hepimiz, TV izlemiyor musunuz?

Psikopatlar, katliamlar ve donmuş bebekler...

Ve Papa arada bi çenesini kapasa iyi olacak

Tüm bunlar kader mi yani? Yani biz insanlar...

kendimizi, iyi şeyler yapabilme yeteneğimizi unutmaya mı adadık?

Tıpkı İkarus* gibi yaptım ve hırsıma yenik düşerek,

kızarmış tosta döndüm, ellerim göz yaşlarımla dolu

[Nakarat x4]

Ve her gün aynı şeyi yapıp duruyoruz

Her gün, her gün ve her gün *Her gün*

[Verse 2]

Allah üstünlüğü dayatmaz, ve bombalarla insanlara

inanç ile dua empoze etmek doğru değil

Nefrete teşvik ve nefrete yeltenmek arasında hiçbir

fark yok, bir gün bizi kullanmayı bırakacaklar

Dünyada yaşanacak her kalmadı, ve bunun suçlularını her gün

televizyonda izliyoruz. Dünyanın 4'te 3'ünü çamur içinde bıraktılar

Rezonans üreten çukurlar, hava ise kirlendi

Bizim hayallerimizi öldürdüler ve Hogwarts'ı dayattılar

Artık düşünmek daha zor, çünkü elleri yakamızda

Bana her 5 yılda bi gelen felaketleri sormayın bile

Fazla koşmak yorucu, özellikle de koca bir hiçin ardından...

Her şey acı ve haset üzerine kurulu artık

Bir insanın hayatı artık fazla bişi ifade etmiyor, bunu her gün görüyoruz,

Para artık aileleri kargaşaya sürüklüyor

Tıkabasa dolu mezarlar, ve boş hesaplar dolu artık

Kendimizi çalışmak için zorluyoruz, aksi takdirde ailemizle iyi vakit geçiremeyiz

Her şey flu, 2 metre ötemizi bile göremiyoruz

Uzun farları yaktığımızda bile yarınlarımız "belkiler" üzerine kurulu

Öyle uçmuşuz ki grevlerden manifestolara koşuyoruz

Ama burada hala en yüksek ücret parkmetrelerde

Eşitlik diye bir şey var, ama başka bi gezegende

Eğer pencerelerimizi açarsak göreceğimiz şey güzel yarınlar değil

Yanlış yollara saptık, ve bunu bildiğimiz halde devam ettik

Hala umut ediyoruz çünkü sonra istasyonda, sonunda güneş yükseliyor

[Nakarat x4]