Aj! Ja łkam, Llorono1,
Llorono z pięknych chmur błękitnych. (x2)
Choćby to miało mnie życie kosztować
Ja kochać cię nie przestanę!
Ja kochać cię nie przestanę!
Z sosny najwyższej korony, Llorono,
mój wzrok może cię zobaczyć (x2)
Lecz jak wtedy ukryć można, Llorono,
ukryć, Llorono, że płaczę? (x2)
Tak samo i żal i nie żal ranią, Llorono,
wszystko to zawsze boli mnie (x2)
Twój widok wczoraj mnie smucił, Llorono,
dziś, gdy cię brak, też mi źle! (x2)
Aj! Ja łkam, Llorono, Llorono
z pięknych chmur błękitnych. (x2)
Choćby to miało mnie życie kosztować,
ja kochać cię nie przestanę! (x2)
Ja kochać cię nie przestanę!
Ja kochać cię nie przestanę!
Ajajaj!
1. Llorona to dosłownie płaczka, ale w kulturze latynoskiej, indiańskiej np. w Meksyku również mityczna postać - bogini lub demona, w pewien sposób odpowiednik słowiańskiej Mury czy Marzanny http://pismofolkowe.pl/artykul/legenda-o-lloronie-3405