Ты…-- ўсё тáя ж, як заўжды́,
Дружба – ты́.., пяшчота, цi хто ты…
Ты́ -- мая цень, час той быў,
Гісторыя ты любвi, --
Ў якой усё пýста.
Ты, мая навечна ты --
I гатэль, тваё цéла, «бывай» -- заўжды.
(Ты..,) запаветная мая, --
Сяброўка, страсць-парыў,
Любоў на… дόсвiтку ты.
(I…) нiшто не звязвае нас з табой --
Нямá любόві,
Няма нічога.
Ты́ ўсё тáя ж, як ранéй --
Святло-iдэал (Дасканáлая)! --
Хтό не чакае -- штосьцi.
Ты́ ўсё тая ж, як ранéй --
Не змог цябе кахаць..,
Але чаму?..
Блізкая настолькi ты --
Адзінота, мне пяшчота ты.
Ты.., спакой мой да пары́ --
(I…)жаноча(-я) цела -- ты,
Ты -- белых руж – чар-водар!.
Нiшто не звязвае нас з табой --
Якiх бы клятваў,
Нi абяцанняў --
Няма нічога!
«Ты -- ўсё тая ж, як знаў --
Святло-iдэал!
Хто не чакае штосьцi!»*
«Ты -- ўсё тая ж, як знаў --
Не змог цябе кахаць!
Але чаму?»**
I як мне?!
Ты ўсё тая ж, як ранéй --
Святло-iдэал!
Хто не чакае штосьцi!..
Ты ўсё тая ж, як ранéй --
Не змог цябе каха-аць!..
…
Ты!..
«…»*… О!..
Ты!
«…»**…
Не змог цябе любiць…
Ты!
…
Хто не чакае штосьцi...
…
Ты!
«…»…
…Ты!