Işığın vurduğu deniz
ölüme kabarıyor
Limanın şamandıralarında
Yalnız başına uğultuları
Bir çocuk dışarıda oynuyor
Kalbi ağlarda
Çakıl taşları atarken
Kaderine meydan okuyor
Kısa süre sonra vakit dolacak
Çocukluktan çıkacak
Korkusunu hiç önemsemeden
Şansını deneyecek
Ufuktan daha uzakta
Orada karanlığın yok olduğu yerde
İzleri bulmak için
İzini bulmak için
Köprüleri atmak zorunda
şafak vaktinin güvenilmez olduğunu
Ve kaderinin,kanatlarını asla açmayan
Bu dalgalanma gibi olduğunu biliyor
Hiçbir şeyin,denizin yuvarladığı
Sessizlikten daha korkunç olmadığını biliyor
Bir okşama ya da çağırma gibi
Biliyor
O zaman gidecek
Akşam vakti dualarında
Alçak sesle andığı
Bu kardeşin gittiği gibi
Bir geminin yokluğuna
Burada kimse ağlamıyor
Herkesin sıcak tuttuğu
Kendi derdi var
şafak vaktinin güvenilmez olduğunu
Ve kaderinin,kanatlarını asla açmayan
Bu dalgalanma gibi olduğunu biliyor
Hiçbir şeyin,denizin yuvarladığı
Sessizlikten daha korkunç olmadığını biliyor
Bir okşama ya da çağırma gibi
Biliyor
Tören alayı geçip gitti
Tören alayını takip etmedi
Artık dua etmeyecek
Büyüdüğünü biliyor
O zaman dişlerini sıkmış bir halde
Denizin ağladığını görmek için
Suda boğulanların yüzüne
Çakıl taşları atıyor