La guerra di Piero [Latin translation]

Pro te sepulto atque dormiente

neque rosae in agro frumenti

neque tulipae e fossis umbrosis

vigilant, sed milia rubrorum florum.

“Utinam fluant secundum ripas

rivi mei argentei lucii esoces!

Sed ut ferantur corpora mortua

militum nolo secundo amne.”

Tempore brumae haec dixisti

agitatusque furiis abisti,

in faciem tuam omniumque aliorum

conscriptorum nivem inspuit ventus.

Petre, nunc recte tibi consistendum,

atque te mollire ventum sinendum.

Tecum fers vocem mortuorum proeliantum

cruce pro vita remuneratorum.

Sed non audisti. Tempus fugiebat

et pleno gradu menses effluebant,

externum limitem demum transisti

suave die in tempore verni.

Umeris animam sicut transferens

vidisti in valle aliquem distantem

ut te morosum, tetricum, tristem

sed differentem vestitum habentem.

Petre, nunc tibi hunc est percutendum

bis terque tibi hunc est verberandum

dum eum exanimem atque morientem

in suum sanguinem vides decidentem.

“Percute frons vel cor vel caput,

tantum moriendi ut ei sit tempus.

Sed mihi ut observem sufficiet tempus

vultum oculosque hominis morientis.

Dum tecum reputas animo tam benigno

se vertit iste terrore perculsus,

te aspicit, capit ignivoma tela

tibique officium et obsequium non reddit.

Gemitum nullum edens decidisti,

ad punctum temporis hoc percepisti

temporis satis tibi non futurum

ad peccatorum veniam petendam.

Gemitum nullum edens decidisti,

ad punctum temporis hoc percepisti

de te illo die esse acturum

teque numquam esse rediturum.

“Ninula mea, ut moriar mense Maio

maximo animo mihi confidendum.

Ninula pulchra, di sane me perdant

sed hoc malueram tempore brumae.”

Atque frumento aures praebente

telum manibus constringebas,

et ore verba tua retinebas

adstricta gelu quae sol non solvebat.

Pro te sepulto atque dormiente

neque rosae in agro frumenti

neque tulipae e fossis umbrosis

vigilant, sed milia rubrorum florum.