Κοιμάσαι μέσα στο σιτάρι
δεν είναι το τριαντάφυλλο ή η τουλίπα
που σε προστατεύει από τη σκιά των λάκκων
αλλά είναι χίλιες κόκκινα παπαρούνα.
Κατά τις ακτές του χειμάρρου σου
θα ήθελα να κατεβαίνουν ασημένια ψάρια
και όχι τα πτώματα των στρατιωτών
στην αγκαλιά του ρεύματος
Αυτά είπες και ήταν χειμώνας
και σαν οι άλλοι προς την κόλαση
προχωράς όπως αυτός που πρέπει
ο αέρας σου φτύνει το χιόνι στο πρόσωπο
Στάματα Πέτρο, σταμάτα τώρα
άσε να περάσει ο αέρας επάνω σου για λίγο
να σου φέρει την φωνή όσων πέθαναν στην μάχη
όποιος έδωσε τη ζωή σε αντάλλαγμα πήρε ένα πολεμικό σταυρό
Μα εσύ δεν τον άκουσες και ο χρόνος περνούσε
όπως οι εποχές σαν να χόρευαν
και πέρασες τα σύνορα
μια ωραία ημέρα την άνοιξη
και ενώ προχωρούσες με την ψυχή στο στόμα
είδες έναν άνθρωπο στο βάθος της πεδιάδας
που είχε την ίδια σου διάθεση
αλλά με στολή από διαφορετικό χρώμα
Ρίξε του, Πέτρο, ρίξε του τώρα
και μετά ρίξε του ακόμα
ώσπου να τον δεις άψυχο
να πέσει κάτω, να καλύψει το αίμα του
και εάν ρίξεις στο μέτωπο ή στη καρδιά
δεν θα προλάβει τίποτα παρά να πεθάνει
αλλά εγώ θα προλάβω να δω
να δω τα μάτια ενός ανθρώπου που πεθαίνει
και ενώ εσύ διστάσεις
εκείνος στρέφεται, σε βλέπει, φοβάται
βάζει στους ώμους το πυροβολικό
και δεν έχει κανένα δισταγμό
Έπεσες κάτω χωρίς να βγάλεις άχνα
και κατάλαβες αμέσως
ότι ο χρόνος δεν θα σου αρκούσε
να ζητήσεις συγχώρεση για τις αμαρτίες σου
έπεσες κάτω χωρίς να βγάλεις άχνα
και κατάλαβες αμέσως
ότι η ζωή σου θα τέλειωνε εκείνη την ημέρα
και ότι δεν θα υπήρχε επιστροφή
Νινέτα μου, για να ψοφήσεις το Μάιο
θέλει πολύ πάρα πολύ κουράγιο
Νινέτα μου, κατευθείαν στη κόλαση
θα προτιμούσα να πάω χειμώνα
και ενώ το σιτάρι σε άκουγε
μέσα στα χέρια κρατούσες το τουφέκι
μέσα στο στόμα κρατούσες λόγια
πολύ παγωμένα για να λιώσουν στον ήλιο
Κοιμάσαι μέσα στο σιτάρι
δεν είναι το τριαντάφυλλο ή η τουλίπα
που σε προστατεύει από τη σκιά των λάκκων
αλλά είναι χίλιες κόκκινα παπαρούνα.