La guerra di Piero [Greek translation]

Κοιμάσαι θαμμένος σ’ ένα σταροχώραφο.

Ούτε τριαντάφυλλα, ούτε τουλίπες

σε συντροφεύουν στη σκιά του τάφου σου,

παρά μόνο μύριες κόκκινες παπαρούνες.

«Θα ’θελα το ποτάμι του χωριού μου

να κατέβαζε αργυρόχρωμους λούτσους1

και όχι κουφάρια φαντάρων

που τα παρασέρνει το ρέμα.»

Αυτά έλεγες και ήταν χειμώνας

και σαν τους άλλους κι εσύ για την κόλαση

τραβάς θλιμμένος, καθώς είναι πρεπό,

και ο αγέρας να σου φτύνει στο πρόσωπο το χιόνι.

Στάσου Πέτρο, στάσου τώρα,

άσε τον άνεμο να σε φτάσει,

και να σου φέρει τη φωνή των σκοτωμένων στη μάχη:

«Όποιος τη ζωή του έδωσε, ένα σταυρό2 γι’ αντάλλαγμα πήρε.»

Εσύ όμως δεν άκουσες και ο καιρός περνούσε

με τις εποχές του, χορεύοντας,

κι έτσι κατάφερες να περάσεις τα σύνορα

μια όμορφη ανοιξιάτικη μέρα.

Κι εκεί που προχωρούσες αφήνοντας πίσω την ψυχή σου3

είδες έναν άντρα βαθιά μες στην κοιλάδα,

που ένοιωθε όπως εσύ,

άλλα φορούσε στολή με άλλο χρώμα.

Ρίχτου Πέτρο, ρίχτου τώρα,

κι έπειτα ρίχτου άλλη μια φορά,

μέχρι να τον δεις νεκρό

να πέφτει στο χώμα, μέσα στο αίμα του.

«Αν του ρίξω στο μέτωποι ή στην καρδιά,

εκείνος σε μια στιγμή μόνο θα πεθάνει,

σ' μένα όμως θ' απομείνει ο χρόνος για να βλέπω,

τα μάτια ενός ανθρώπου που πεθαίνει.»

Κι ενώ εσύ τον συμπονάς,

εκείνος γυρίζει, σε βλέπει και φοβάται

κι αρπάζει το τουφέκι του

δίχως να σου ανταποδώσει την πονοψυχιά.

Έπεσες στο χώμα χωρίς ένα παράπονο

και για μια στιγμή μόνο κατάλαβες

πως ο χρόνος δε θα σου έφτανε

για να ζητήσεις συγχώρεση για κάθε αμαρτία.

Έπεσες χωρίς ένα παράπονο

και για μια στιγμή μόνο κατάλαβες

πως η ζωή σου τέλειωνε εκείνη τη μέρα

και πως δεν θα υπήρχε πια γυρισμός.

«Νινέτα μου, να πεθαίνεις τον Μάη

θέλει πολύ, μα πολύ θάρρος,

Νινέτα γλυκιά μου, στην κόλαση

θα προτιμούσα να πάω χειμώνα.»

Κι ενώ τα στάχια άκουγαν τα λόγια σου

στα χέρια έσφιγγες το τουφέκι,

και μέσα στο στόμα έκλεινες λόγια

παγωμένα πολύ, για να λιώσουν στον ήλιο.

Κοιμάσαι θαμμένος σ’ ένα σταροχώραφο.

Ούτε τριαντάφυλλα, ούτε τουλίπες

σε συντροφεύουν στη σκιά του τάφου σου,

παρά μόνο μύριες κόκκινες παπαρούνες.