Δεν θα είναι το χίονι που θα σπάσει ένα δέντρο
Το να προσποιούμαι θα ήταν καλύτερο
από το να σε έχω δει να κλαις σε έναν καθρέφτη
Και μου λείπει η φωνή σου, τώρα πια
τώρα που, τώρα που, τώρα που είσαι εδώ
Εγώ είμαι εδώ, θα ντυθούμε την ζάλη
Ενώ ένα ουρλιαχτό θα εκτοξευτεί
όπως η ζωή, όταν έρχεται
Δεν θα σταματήσεις ποτέ, θα τραγουδάς,
θα χάνεις τη φωνή σου
Θα πηγαίνεις, θα κλαις, θα χορεύεις
το χρώμα θα ξεσπάσει
θα ξεχάσεις τον πόνο
θα αλλάξεις τ' όνομά σου
Το να προσποιούμαι θα ήταν καλύτερο
έχεις λίγο χρόνο, τώρα πια
για να ζήσεις μια ζωή που δεν θα νιώσεις
Κλείνω τον ήλιο σε μια στιγμή
ακόμα και αν δεν κοιμηθώ
Και περνούν οι σκέψεις
σαν εκλείψεις, μείνε εδώ
Εγώ μένω εδώ, και θα χορέψουμε σαν ρίγη
Ενώ η ζωή θα παίζει
με τα δαχτυλα ανάμεσα στις φλέβες
Δεν θα σταματήσεις ποτέ, θα τραγουδάς,
θα χάνεις τη φωνή σου
Θα πηγαίνεις, θα κλαις, θα χορεύεις
το χρώμα θα ξεσπάσει
θα ξεχάσεις τον πόνο
θα αλλάξεις τ' όνομά σου
Χρωμάτισε την ψυχή με ένα δάκρυ
Χρωμάτισε την ψυχή με ένα δάκρυ
Σιγανά, γεννιέται ο ήλιος
η σκιά που θα σε οδηγήσει μέσα στο κέντρο
του σύμπαντος
Και η αρμονία της σιωπής θα γίνει μια γένεση
Η γένεση του χρώματός σου
Δεν θα σταματήσεις ποτέ, θα τραγουδάς,
θα χάνεις τη φωνή σου
Θα πηγαίνεις, θα κλαις, θα χορεύεις
το χρώμα θα ξεσπάσει
θα ξεχάσεις τον πόνο
θα αλλάξεις τ' όνομά σου
Χρωμάτισε την ψυχή με ένα δάκρυ
Χρωμάτισε την ψυχή με ένα δάκρυ
Το χρώμα θα ξεσπάσει
Χρωμάτισε την ψυχή με ένα δάκρυ
Θα ξεχάσεις τον πόνο
Χρωμάτισε την ψυχή με ένα δάκρυ
Θα αλλάξεις το όνομά σου