Lermë të të tregoj, limjane*
Lermë të të tregoj lavdinë
e ëndrrës që zgjon kujtimin
për urën e vjetër, për lumin dhe rrugën me plepa*
Lermë të të tregoj, limjane
tani që ndihet aroma e kujtimit
tani që valëzojnë në një ëndërr
ura e vjetër, lumi dhe rruga me plepa
Jasemine në flokë dhe trendafila në fytyrë
krenare ecte lulja e kanellës
Përhapte butësi dhe në ecjen e saj lëshonte
aromë erëzash që i mbante në gji
Nga ura deri tek rruga shpesh këmbët e shpien
nëpër shtegun që dridhet nën ritmin e ijëve të saj
Mblidhte buzëqeshjet e rrjedhës së lumit
dhe në erë i lëshonte nga ura deri tek rruga
Lermë të të tregoj, limjane
Ah, lermë të të them, zeshkane, mendimet e mia
Të shoh nëse kështu do zgjohesh nga ëndrra,
nga ëndrra që turbullon, zeshkane, ndjenjat e tua
Thithe aromën që lëshon lulja e kanellës
stolisur me jasemine duke i shtuar bukurinë
Shtroje sërish urën dhe zbukuroje rrugën me plepa
që lumi të të shoqërojë nëpër shteg
Dhe kujto që…
Jasemine në flokë dhe trendafila në fytyrë
krenare ecte lulja e kanellës
Përhapte butësi dhe në ecjen e saj lëshonte
aromë erëzash që i mbante në gji
Nga ura deri tek rruga shpesh këmbët e shpien
nëpër shtegun që dridhet nën ritmin e ijëve të saj
Mblidhte buzëqeshjet e rrjedhës së lumit
dhe në erë i lëshonte nga ura deri tek rruga