Immobile ante le fenestra
Io cerca
Le animas solitari
In le tenebras del autumno
Immobile ante le fenestra
Io regretta
Que io non pensava a illo
Ora que tu abandona
In le tenebras del autumno
Iste dulce melancolia reveni
Un, duo, tres, quatro
Un poco como on susurra
Vetere melodias
Reguardante fixemente le telephono
Io attende
Que tu condescende a appelar me
Que tu te decide finalmente
Tu e tu manieras de puero
Rumpeva un poco le monotonia
De mi dies, de mi noctes
In le tenebras del autumno
Iste dulce melancolia reveni
Un, duo, tres, quatro
Un poco como on susurra
Vetere melodias
In le tenebras del autumno
Tu rende
A mi melancolia
Su colores de superscopitone
In le tenebras del autumno
Como poteva io
Solmente esser si insensate?
Io habeva essite prevenite
Isto es le veritate nude
Il serea vermente ironic
Que le mal tempore
Participa anque
Un gutta de pluvia e
Io ha vermente perdite toto