И јас имам една самовила дома
На олуците кои капат
Ја најдов на еден кров
Во нејзиното огнено фустанче
Тоа беше едно утро, мирисаше на кафе
Сè беше покриено со мраз
Таа се беше сокрила под една книга
И Месечината заврши пијана
И јас исто имам една самовила дома
И фустанчето ѝ е огненко
Таа мора добро да знае дека не може
Не ќе може никогаш да лета
Пробале и други пред неа
Пред тебе, тука имаше и некоја друга
Ја пронајдов стуткана во крилјата
И помислив дека ѝ е ладно
И јас исто имам една самовила дома
Од моите полици гледа во празно
Во телевизорот и мисли
Дека надвор има војна
Таа чита разни списанија
И останува дома
На прозорецот, одбројувáјќи ги часовите
На прозорецот, одбројувáјќи ги часовите
И јас имам самовила дома
И кога таа руча
Прави врева со пламените крилца
И добро знам дека е безобѕирна
Но повеќе би сакал да ја прегрнам
Или да ја држам меѓу прстите
И јас имам самовила дома
Која би сакала да лета, но не може...