Τη διαφορά ανάμεσα σ' εμένα κι εσένα
Δεν την έχω καταλάβει, στ' αλήθεια, απόλυτα καλά
(Σ' εμένα κι εσένα)
Ένας απ' τους δύο ξέρει να κάνει κακό στον εαυτό του, ο άλλος λιγότερο, όμως...
(Σ' εμένα κι εσένα)
Είναι σχεδόν μια άρνηση
Εγώ χάνομαι στις λεπτομέρειες, στην αταξία, εσύ όχι
Και φοβάμαι το παρελθόν σου και το παρελθόν μου, όμως εσύ όχι.
(Σ' εμένα κι εσένα)
Είναι τόσο ξεκάθαρο
Και φαίνεται δύσκολο
Η ζωή μου
Με κάνει να μένω άυπνος, πάντα
Με κάνει να καταλάβω ότι είναι προφανής
Η διαφορά ανάμεσα σ' εμένα κι εσένα
Και το χαμογελό σου σβήνει τους πόνους και τα ερωτήματα
Να είμαι καλά, να είμαι άσχημα, να με βασανίζουν, να με ρωτάνε "γιατί;"
Η διαφορά ανάμεσα σ' εμένα κι εσένα.
Εσύ πώς είσαι;
Καλά!
Εγώ πώς είμαι;
Πού να ΄ξέρω;
(Σ' εμένα κι εσένα)
Ο ένας χαμογελάει με τo πώς είναι, ο άλλος κλαίει με το πώς δεν είναι.
Και σκέφτομαι ότι είναι ένα λάθος
Ααα, εγώ έχω πολλές αβεβαιότητες, μια μπύρα και λίγους φίλους.
Εσύ έχεις πολλά ερωτήματα, μερικά κάκιστα, σου το λέω.
(Σ' εμένα κι εσένα)
Στοιχειώδες.
Μη θελήσεις να φύγεις μακριά...
Η ζωή μου
Με κάνει να μένω άυπνος, πάντα
Με κάνει να καταλάβω ότι είναι προφανής
Η διαφορά ανάμεσα σ' εμένα κι εσένα
Και το χαμογελό σου σβήνει τους πόνους και τα ερωτήματα
Να είμαι καλά, να είμαι άσχημα, να με βασανίζουν, να με ρωτάνε "γιατί;"
Κι αν η ζωή μου κάθε τόσο εκμηδένιζε
Την έλλειψη χρησιμότητας αυτών των αβεβαιοτήτων
Δε θα σου το έλεγα
Αλλά, αν ένα ωραίο πρωί κοίταζα κατά πρόσωπο τη ζωή
Όλη η θλίψη θα είχε τελειώσει
Θα ερχόμουνα στο σπίτι σου.
Και μετά με ρωτάς τι κάνω
Και το χαμογελό σου σβήνει τους πόνους και τα ερωτήματα
Να είμαι καλά, να είμαι άσχημα, να με βασανίζουν, να με ρωτάνε "γιατί;"
Η διαφορά ανάμεσα σ' εμένα κι εσένα.
Εσύ πώς είσαι;
Καλά!
Εγώ πώς είμαι;
Πού να ΄ξέρω;
(Σ' εμένα κι εσένα)
Ο ένας χαμογελάει με τo πώς είναι, ο άλλος κλαίει με το πώς δεν είναι.
Και σκέφτομαι ότι είναι πανέμορφο!
Και σκέφτομαι ότι είναι πανέμορφο!