La cura [Belarusian translation]

Цябе сцерагу ад страхаў і хандры маркот,

Ад ўciх трывог тых, што ты стрэнеш на сваім пуцi сягоння,

I несправядлівасці, каварства твайго часу,

Ад тых няўдач-бед, што твая прырода так прыцягвае парой.

Суцешу, калі ў сэрцы болi.., і настрою ты дрэнным,

Цябе пазбаўлю ад ўсiх насланнёў…

Я пераможу, хоць зáраз, гравiтацыю нават,

Святло і прастор, каб ты старасць не знала..,

I вылечу я ўсе хваробы твае.

Таму што – асаблівая ты,

Заўжды я… клапачус пра цябе.

Я хадзiў па палях недзе ў Тэнесі,

Як папаў туды -- ведаў бы хтось…

Ці дасьць кветкi белыя хтось?

Як арол, ляцяць ў даль мае мары..,

Моры перасякаюць…

I падару я табе – ciлу волi i спакойнасць,

Па сцежках пабяжым мы па тых, дзе знойдзем скрыты розум.

I любві водар п'яны апéразáе (паахапляе) нашы целы,

Жніўня чары надвор’я (пагоды) пачуцці нашы не адолюць.

Запляту я твой волас ў косы, быццам словы ў песню,

Пазнаў я законы сусвету, -- адкрыю я табе іх…

Перамагу я, хоць зараз, гравiтацыю нават,

Святло і прастору, каб ты старасць не знала..,

I вылечу ўсе хваробы твае.

Таму што адна ты такая на свеце,

Заўжды я… клапачус пра цябе.

Так, заўжды… клапачус пра цябе.