Цябе я заўжды абараню ад страхаў захварэць,
Ад хваляванняў, што ты сёння на сваім шляху сустрэнеш,
Ад йлжывасці ўсёй і ад падману твайго часу,
Ад тых правалаў, што твая натура так звычайна прыцягвае.
Цябе я пазбáўлю ад болю і ад манiй тваiх ўсiх,
Ад акоў настрою, ад насланнеў дрэнных…
Пераадόлею нават сілу прыцягнення,
Святло і прастор, толькі б ты не старэла..,
I ацалю цябе ад хворасцей усiх.
Таму што – асаблівая ты,
I клопат… мой увесь пра цябе.
Бадзяўся па палёх я -- дзесь ў Тэнэсі,
Як трапiў туды, хто знае -- скажы…
Для мяне ёсь кветкi, ці не?
Мае мары ляцяць арлом хутчэйшым (быстрэйшым),
Моры пéрасякáюць…
Дару табе, перш за ўсё, -- моць цярпення i спакойнасць,
З табой па сцежках разам дабачыць пабяжым мы сутнасць.
I духмянасць кахання паап'яняе нашы целы,
А бязветранасць жніўня не сцішыць нашы пачуцці.
Заплятацьму твой волас, нiбы словы ды ў песню..,
Я знаю законы сусвéту, -- я падару табé іх…
Пераадолею нават сілу прыцягнення,
Святло і прастор, толькі б ты не старэла..,
I ацалю я цябе ад хвароб.
Таму што – асаблівая ты,
I клопат… мой увесь пра цябе.
Так, мой… клопат ўвесь пра цябе...