Αν γνωρίζεις,
πως μέσ' ακόμα στην ψυχή μου,
εκείνη 'χω την αγάπη
που είχα για εσέ...
Ποιός ξέρει αν γνωρίζεις
πως δεν σ' έχω ξεχάσει,
και πίσω σου σαν κοιτάζεις
αν σκέφτεσαι εμέ...
Οι φίλοι πια δεν μπαίνουν
ούτε να μ' επισκεθούνε,
ούτε με παρηγορούνε,
στην θλίψη μου αυτή...
Απ' την μέρα που 'χες 'φύγει
νιώθω πόνο μες στο στήθος,
πες αγάπη, τι 'χεις κάνει
στην καρδιά μου τη φτωχή;
Μα ωστόσο,
πάντα 'γω θα σε θυμάμαι
με την ιερή αγάπη
που είχα για εσέ...
Και εσύ ολούθε είσαι,
της ζωής μου πια κομμάτι,
κι εκείνα τα μάτια, που η χαρά μου ήταν
τα ψάχνω γύρω ολούθε
μα να τα βρω δεν μπορώ.
Στην έρημη πια γκαρσονιέρα
ούτε το πρωί ο ήλιος
στο παράθυρο τρυπώνει
όπως όταν ήσουν εδώ,
και 'κείνο το μικρό κουτάβι,
δεν έτρωγε χωρίς εσένα,
σαν μ' είδε μόνο την άλλη μέρα
μ' άφησε κι αυτό.