Ik ben niet bang om het te zeggen
Ja, ik heb je bedrogen
Uit pure luiheid,
Uit pure triestheid.
Tussen jou en de duivel
Heb ik de aangenaamste gekozen
Maar dat alles is niet de reden
Dat ik me schuldig voel, mijn lieve vriend.
Ik ben niet bang om toe te geven
dat je me bang maakt
met al je hoop,
en met dat grote eergevoel
Aan jou denkend wil ik alles kapotmaken,
wil ik die mooie glimlach van je gezicht wissen
En toch, ook dit is dit niet de reden van mijn schuldgevoel.
Dat is het ergste.
Ik voel me schuldig
omdat het me een gewoonte is.
Het is het enige dat ik kan doen
in complete zekerheid
Het geeft me rust, te denken dat ik het zeker weet
Dat ik me niet vergis
als hij begint over mijn enorme schuld
Ik ben niet bang om het te zeggen:
Ik ben vreemdgegaan.
Ik heb mijn nobelste gedachten te koop gelegd
Ik wil afzien van het idee van “waarheid”,
en wil me laten leiden
door plezier en schuld alleen.