La canzone di Marinella [Turkish translation]

Marinella’nın öyküsü, gerçek bir öykü.

Kayıp ırmağa düştü baharda

ama görünce rüzgâr öyle güzel olduğunu

ırmaktan bir yıldızın üstüne taşıdı onu.

Tek başına, bir acının anısı olmadan,

bir sevginin hayali olmadan, yaşıyordun.

Ama bir kral, tacı ve maiyeti olmayan,

üç kez çaldı bir gün kapını.

Ay gibi aktı başındaki şapkası

aşk gibi kırmızıydı harmanisi

sen onun peşinden gittin bir neden yokken

uçurtmanın ardından gittiği gibi bir çocuğun.

Güneş vardı, güzeldi gözlerin,

dudaklarından, saçlarından öptü seni o,

Ay vardı ve yorgundu gözleri,

beline koydu elini.

Öpüşler ve tebessümler birbirini izledi,

sonra yalnızca zambaklar kaldı,

onlar gördüler yıldızların gözüyle

rüzgâr ve öpüşlerle teninin titrediğini…

Diyorlar ki sonra, geri dönerken sen

kimbilir nasıl kayıp düşmüşsün ırmağa

ve o, inanmak istememiş öldüğüne,

yüz yıl daha çalmış kapını.

Bu, senin şarkın Marinella.

Göğe uçtun, bir yıldızın üstüne

ve bütün güzel şeyler gibi

yalnızca bir gün yaşadın, gül misali

ve bütün güzel şeyler gibi

yalnızca bir gün yaşadın, gül misali.