Θυμάσαι; Άνθιζαν οι μενεξέδες
με τα λόγια μας:
"Δε θα χωρίσουμε ποτέ, ποτέ".
Θα' θελα να σου πω τώρα τα ίδια πράγματα,
αλλά πώς μαραίνονται τόσο γρήγορα, αγάπη μου,
τα τριαντάφυλλα για μας!
Ο έρωτας που έχει φτάσει στην απόγνωση
είναι πια χαμένος, δε απομένει παρά κάποιο ανόρεχτο χάδι
και λίγη τρυφερότητα.
Και όταν θα βρεθούν στα χέρια σου
εκείνα τα μαραμένα λουλούδια στον ήλιο
ενός Απρίλη τόσο μακρινού τώρα πια,
θα τα νοσταλγήσεις,
αλλά θα είναι η πρώτη που θα συναντήσεις σο δρόμο,
που θα τη σκεπάσεις με χρυσάφι για ένα φιλί που δε δόθηκε ποτέ,
για έναν νέο έρωτα.
Και θα είναι η πρώτη που θα συναντήσεις στο δρόμο,
που θα τη σκεπάσεις με χρυσάφι για ένα φιλί που δε δόθηκε ποτέ,
για έναν νέο έρωτα.