Θυμάσαι άνθιζαν οι βιόλες
με τα λόγια μας
"Δεν θα χωρίσουμε ποτέ, ποτέ και ξανά ποτέ"
θα ήθελα τώρα να σου πω τα ίδια πράγματα
μα πόσο γρήγορα μαραίνονται,
αγάπη μου, για μας τα τριαντάφυλλα
Ο έρωτας που σ'αρπάζει απ'τα μαλλιά
τώρα πια έχει χαθεί
δεν απομένει παρά ένα απρόθυμο χάδι
και λίγη τρυφερότητα.
Κι όταν θα πιάσεις στα χέρια σου
τα ξεραμένα απ'τον ήλιο λουλούδια
ενός μακρινού τώρα πια Απρίλη,
θα τα νοσταλγείς.
Μα θα είναι η πρώτη που συναντάς στο δρόμο
που θα την σκεπάσεις με χρυσό για ένα φιλί που δεν δόθηκε ποτέ,
για μια καινούρια αγάπη.
Και θα είναι η πρώτη που συναντάς στο δρόμο
που θα την σκεπάσεις με χρυσό για ένα που δεν δόθηκε ποτέ,
για μια καινούρια αγάπη.