La canzone del sole [Turkish translation]

Sarışın örgüler, mavi gözler ve sonra

şu kırmızı çorapların

ve yanaklarındaki masumluk,

daha da kırmızı iki portakal

ve o karanlık bodrum (sessizce soluk alıp verirdik orada)

ve koşuşların, yankısı “hayır, yo hayır”larının.

Korkutmaya başlıyorsun beni:

Nerelerdeydin, neler yaptın?

Bir kadın mı, kadın mı, söyle bana

ne demek oluyor: “Ben bir kadınım artık”?

Ama sana kaç kolun sarıldığını biliyorsun sen,

şu olduğun şeyi olmak için.

Ne önemi var, nasılsa söylemeyeceksin bana,

maalesef.

Ama hatırlarsın yeşil denizi ve ikimizi,

kayaları ve beyaz fonu…

“Gözlerin ne renk senin?”

Bunu sorarsan bana, cevap vermem.

Ah kara deniz, ah kara deniz, ah kara de…

sen aydınlık ve berraktın benim gibi.

Ah kara deniz, ah kara deniz, ah kara de…

sen aydınlık ve berraktın benim gibi.

Çimlere bıraktığımız bisikletlerimiz ve sonra

ikimiz: uzanmışız gölgeye.

Bir de çiçek koyalım ağzına, ne dersin,

daha neşeli görünür her şey...

Ve birden şu sessizlik aramızdaki

ve şu tuhaf bakışın,

çiçek düşüyor ağzından ve sonra…

yo, hayır, çek şu elini lütfen.

Neredeydin, ne yaptın, ha?

Bir kadın mı, kadın mı, kadın mı, söyle bana

ne demek oluyor: “Ben bir kadınım artık”?

Şu kendinden emin gülümsemeni tanımıyorum ben,

bilemiyorum kim olduğunu, kimsin bilemiyorum artık.

Artık korkutuyorsun beni, ne yazık ki,

ama hatırlarsın iri dalgaları ve ikimizi,

su sıçratmaları ve kahkahalarını.

Ne kaldı geriye gözlerinin derinlerinde?

Alev sönmüş veya yanıyor

Ah kara deniz, ah kara deniz, ah kara de…

sen aydınlık ve berraktın benim gibi.

Ah kara deniz, ah kara deniz, ah kara de…

sen aydınlık ve berraktın benim gibi.

Yükselirken güneş, yavaşça yükseliyor ve sonra

ışık yayılıyor çepeçevre...

Gece hayaletlerinin gölgeleri,

ağaçlar ve hala çiçekli çalılar,

hala aşk dolu gözleri bir kadının.