La bohême [Turkish translation]

Bahsettiğim zamanların

Şu anda...

Artık, hiçbir önemi kalmamış.

Montmartre'dan bahsediyorum,

Leylak çiçeklerinden

Pencerelerinde açan;

Odamızın,

Ümitle dolup taşan...

Ve engin bir sevda ile...

Ressamın kastettiği

"Aşım pek az idi...

Lakin, asla gözyaşı dökmedim."

Bohem, bohem...

Saadet idi kastettiği.

Bohem, bohem...

Bizim güzel zamanlarımız idi.

Civardaki kafelerde

Vücudu idi şahsiyetimizin...

Muvaffakiyeti bekleyen;

Fukara arasında, biliyorsun,

Lakin, meselenin aslında,

İnancımız ziyade idi,

O kadar ki, bir tuval

Dönüşmüştü ardından...

Sıcak bir yemeğe...

Beş kuruşumuz olmadan

Bir şöminenin etrafında...

Kış, gelip geçmiş idi.

Bohem, bohem...

Böyle yaşamağa denir...

Bohem, bohem...

Sev, kabul et herkesi.

Başımıza geldi ziyadesiyle

Ressam sehpanda...

Geceyi geçirdin...

Beni çiziyor idin,

Senin için orada idim,

Akıp giden saatlerde.

Ve sabahın ilk ziyalarında

Bitkinlikten ölüyor idik...

Güneş beliriyor idi,

Aşağılara giderdik ikimiz de

Her ikimiz de mutlu...

İyi bir kahve içebilmek için.

Bohem, bohem...

Seninle birlikte yirmi sene...

Bohem, bohem...

Geçti yıllar hasretinle...

Tesadüfen bir gün

Geçerken buldun kendini...

Önünden,

Montmartre'daki evin,

Leylak çiçekleri esrara karışmış idi;

Her şeyde bir üzgünlük hali...

O merdivenin üzerinden

Tuval artık geçmiyordu,

Şimdi her şey yeni idi...

Sen büyük bir kral

Kederinden ölen...

Ve asla gözyaşı dökmeyen.

Bohem, bohem...

Bir ses duyduğunda, tahatturuna dahil et...

Bohem, bohem...

Dönmedi, asla dönmedi...