La ballata dell’amore cieco [o della vanità] [Polish translation]

Mężczyzna uczciwy, mężczyzna prawy

tralalalallatralallalero

zakochał się na zabój

w takiej, która nie kochała go wcale.

Powiedziała mu: "Przynieś mi jutro",

tralalalallatralallalero

powiedziała mu: "Przynieś mi jutro

serce twej matki

dla moich psów".

Poszedł do matki i ją zabił,

tralalalallatralallalero

z piersi wyrwał serce

i wrócił do swej ukochanej.

Serce nie było, serce nie było,

tralalalallatralallalero

dostatecznym okropieństwem, by jej starczyło.

Chciała kolejnego dowodu jego ślepej miłości.

Powiedziała mu: "Skarbie, jeśli mnie kochasz",

tralalalallatralallalero

powiedziała mu: "Skarbie, jeśli mnie kochasz,

przetnij sobie cztery żyły na nadgarstku".

Żyły na nadgarstku sobie przeciął,

tralalalallatralallalero

i gdy wypłynęła z nich krew,

jak szalony wrócił do niej biegiem.

Powiedziała mu, śmiejąc się w głos,

tralalalallatralallalero

powiedziała mu, śmiejąc się w głos:

"Ostatnią twoją próbą będzie śmierć".

I podczas gdy krew wypływała powoli,

a jego twarz zmieniała kolor,

zimna próżność zatriumfowała:

mężczyzna zabił się dla swej miłości.

Na zewnątrz łagodnie wiał wiatr,

tralalalallatralallalero

ale ją ogarnęła trwoga,

gdy zobaczyła, że umiera szczęśliwy.

Umiera szczęśliwy i zakochany,

podczas gdy jej nie pozostało nic:

ani jego miłość, ani jego dobroć,

jedynie zaschnięta krew z jego żył.