Gdy otwarto celę,
było już [zbyt] późno, gdyż
na sznurze okręconym wokół szyi,
zimny, wisiał Miché.
Za każdym razem, gdy będę
słyszał pianie koguta, pomyślę
o tamtej nocy w więzieniu,
gdy powiesił się Miché.
Tej nocy Miché
powiesił się na haku, gdyż
nie wyobrażał sobie1 dwudziestu lat w więzieniu
z dala od ciebie.
Wiem, że Miché
chciał umrzeć, aby
pozostało ci wspomnienie głębokiej miłości,
którą czuł do ciebie.
Chociaż Miché
nie napisał do ciebie, by wyjaśnić, dlaczego
odszedł z tego świata, wiesz, że to zrobił
jedynie z twego powodu.
Dano mu dwadzieścia lat.
Tak zdecydował sąd,
bo pewnego dnia zabił tego,
który chciał ukraść mu Marì.
Dlatego skazano go
na gnicie dwadzieścia lat w więzieniu,
ale teraz, gdy się powiesił,
musieli mu otworzyć drzwi.
W ciemność odszedł Miché
wiedząc, że tobie
nie mógł nigdy powiedzieć, że zabił,
ponieważ cię kochał2.
Jutro o trzeciej
spocznie w masowym grobie,
bez księdza i mszy, bo dla samobójcy
nie mają litości.
Jutro Miché
będzie leżał w wilgotnej ziemi,
a ktoś nad nim umieści
krzyż z nazwiskiem i datą.
1. Błąd w tekście oryginalnym. Powinno być: "... non poteva restare..."; przetłumaczyłam w sposób brzmiący możliwie naturalnie2. Błąd w tekście oryginalnym. Powinno być: "...perché amava te"