Çok balad dinledim.
Tom Dooley’inkini, Davy Crocket’inkini.
Ben de öyle bir balad
yazmak isterdim.
Ama, yok, hayır, benim yazdığım balad,
Milano’da, Giambellino semtinde
oturan biri için,
Cerutti, yani Cerutti Gino için.
Adı, Cerutti Gino’ydu
Ama Drago (Ejder) derlerdi ona.
Giambellino kafebarındaki arkadaşları,
Büyücü olduğunu söylerlerdi (büyücüydü).
Yirmi yaşında, sarışın, asla tek lirası olmamış,
Başı belaya girmesin diye,
Ortamın nabzını tutardı
Ve asla fazla sıkıntıya sokmazdı kendini.
Adı, Cerutti Gino’ydu
Ama Drago (Ejder) derlerdi ona.
Giambellino kafebarındaki arkadaşları,
Büyücü olduğunu söylerlerdi (büyücüydü).
Bir akşam, karanlık bir sokakta,
"Dikkat! Motosiklet!” [sesi duyuldu.]
Korkmuyormuş gibi yaparak
Cerutti aceleyle bindi motora,
Ama nasıl karanlıksa artık o akşam
Biri görüp seslendi,
Yıldırım hızıyla geldi polis arabası
Ve onu gördüler aynasızlar.
Adı, Cerutti Gino’ydu.
Ama Drago (Ejder) derlerdi ona.
Giambellino kafebarındaki arkadaşları,
Büyücü olduğunu söylerlerdi (büyücüydü).
Şimdi üzgün ve biraz hırpalanmış,
Üçüncü bölmede kalıyor,
Orada bekliyor duruşmasını.
Belki Mayısta çıkar dışarı.
Tam üç ay ceza aldı Gino,
Ama yargıç iyi çıktı
Ona uzun uzun nasihatler verdi,
Suçu bağışlandı, dışarı çıktı.
Adı, Cerutti Gino’ydu
Ama Drago (Ejder) derlerdi ona.
Giambellino kafebarındaki arkadaşları,
Büyücü olduğunu söylerlerdi (büyücüydü).
Ve kafebara döndü Cerutti Gino
Ve arkadaşları gelecekte
Gino’dan söz edecekleri zaman,
Yaman bir tip olduğunu söyleyecekler.