Ασε μας να παρουμε τα παντα ο ένας από τον άλλο
Ασε μας να παρουμε τα παντα από τους εαυτους μας
Ασε τα ραβδία να κάνουν την δουλειά τους και να δώσουν την ψυχρή βρωμια
Κλεμμένη από μένα η θεϊκή λάμψη
Κλωτσά τη χαρά από το χαμόγελο από το αηδιαστικό μου προσωπο
Και ασε το ατσάλι να μείνει θαμμένο στο κυματιστο κρεας
Που σε αυτή τη γη περπατουσε στο κενό
Με μια αποστηρωμενη οψη για τη ζωή και τα παντα μεσα
Ευλαβικά περιμεναμε για την άγια εκτέλεση
Εκεινος χωρίς να ακουσει τις προσευχες σου πλησιασε για να παρουσιασει την ευλογημενη του αποστολή
Η ποινή μου ήρθε γρήγορα χωρίς καμία συγχώρεση
Και ποινή μου πρεπει να πεσει πανω σου που δεν έχεις πιστη
Ακόμα πιο ασπλαχνος και εξοργιστικός
Ο εαυτός μου βρίσκει παρηγορια και σαδιστικη χαρά
Που όλοι πρεπει να χτυπηθουν από την τρυφερη αγάπη των φωτιων
Στην αιωνιότητα, αμην
Αστον να παρει τα παντα μακριά σου