Weet je, ik ben nooit meer zo gelukkig geweest als op die ochtend
We wandelden op een strand dat een beetje leek op dit strand (1)
Het was herfst, een warme herfst
Een seizoen dat alleen in Noord-Amerika bestaat
Daar noemen ze zo’n nazomer een “Indian Summer” (2)
Maar het was gewoon onze zomer
Met je lange jurk leek je op een aquarel van Marie Laurencin (3)
En ik herinner me goed, nog heel goed wat ik die ochtend tegen je zei
Een jaar, een eeuw, een eeuwigheid geleden
We gaan waarheen je wilt, wanneer je wilt
En we zullen nog steeds van elkaar houden, ook als de liefde dood is
Het hele leven zal hetzelfde lijken als deze ochtend
In de kleuren van de mooie nazomer
Vandaag ben ik heel ver verwijderd van deze herfstochtend
Maar het voelt aan alsof ik er nog steeds ben
Ik denk aan je
Waar ben je?
Wat doe je?
Besta ik nog voor jou?
Ik kijk naar de golf die de duinen nooit zal bereiken
Je ziet dat ik net als die golf uit het verleden opduik
Zoals die golf ga ik op het zand liggen
En ik herinner mij, ik herinner mij de vloed
De zon en het geluk die op zee voorbij gingen
Een eeuwigheid, een eeuw, een jaar geleden,
We gaan waarheen je wilt, wanneer je wilt
En we zullen nog steeds van elkaar houden, ook als de liefde dood is
Het hele leven zal hetzelfde lijken als deze ochtend
In de kleuren van de mooie nazomer