Láska, necestuj tým vlakom [Esperanto translation]

La lastan fojon

mi staros tie ĉi,

ĉe la fervojkruciĝo,

kie mi perdos vin por ĉiam.

Vi kaŝas vian vizaĝon en la ĵurnalo;

la amo ne estas deviga,

mi scias.

La oscedo de la lampoj

atingas nin.

Ĉu noktiĝas aŭ tagiĝas?

La nerompeblaj steloj

elfalis sur la kajon.

Ie tie vin atendas li;

mi scias, ke vi volas iri.

La homoj perdas

vizaĝojn, nomojn, amojn

en la rapida kirlo de la vojoj.

Amatino, ne veturu per tiu trajno,

mi estos sola – vi nek scias kiom –

en la malĝojo de la malplenaj matenoj.

Estas elteneblaj

la kaptiloj de la vojoj.

Via hararo ondiĝas en la mallumo,

vi ne plu estingos ĝin,

ĝi forbrulos kiel malĝoja fajro

sub la telegrafa fosto;

mi scias, ke vi volas iri.

La homoj perdas

vizaĝojn, nomojn, amojn

en la rapida kirlo de la vojoj.

(×2):

Amatino, ne veturu per tiu trajno,

mi estos sola – vi nek scias kiom.

Amatino, ne veturu per tiu trajno,

mi estos sola – vi nek scias kiom –

en la malĝojo de la malplenaj matenoj.