Láska Moja [Belarusian translation]

Мы -- рана і нож,

I праўда з хлуснёй.

Два сабакі мы,

Аўраам і сын.

Праўда, буду лепш,

Хай ты будзеш лепш.

Тысча довадаў

На сто растанняў.

Ў апошні ты раз --

Вярнуцца май шанц.

Што хочаш, пытай (прасі),

Атрымаеш ўсё.

Нас ніхто не знае,

Больш не ведае...

Нібы з дурнем жыць,

Пустата -- наш дом,

Бо ты знаеш то, i таксама я.

Знаеш толькi ты, знаю толькi я.*

Найгорш папрокi тыя, цi нямыя?

Чаму бывае так -- і кахаем, і сэрца ранім?

I ўсё знаем...

Што ж розум маем мы, i не маем…

Цуд гэта, як iльга гоiць раны,

Так ўжо паклiч мяне, маё каханне!

Ніхто не любіць так… цябе, як я,

Так што не гневайся ўжо, ласка мая!

---

Я – рана, ты -- нож,

Ты – процьма, ззянне -- я.

Два сабакі мы,

Аўраам і сын.

Так знай, буду лепш,

Ты каб -- станеш лепш.

Тысча довадаў

На растанняў сто.

Ў апошні ты раз

Вярнуцца май шанц.

Найгорш папрокi тыя, што нямыя?

Чаму бывае так -- і кахаем, і сэрца ранім?

I ўсё знаем...

Што разумеем МЫ**, i не смеем…

Цуд гэта, можна як з(а)гойваць раны,

Так ўжо паклiч мяне, маё каханне!

Ніхто не любіць так… цябе, як я,

Так што не гневайся ўжо, люба мая!

Найгоршы закіды, што маўклiвы?

Адначасова мы і кахаем, і сэрца ранім?

I ўсё знаем...

Што розум маем мы, i не маем…

Цуд гэта, лёгкi як з часам раны,

Так ўжо паклiч мяне, маё каханне!

Ніхто не любіць так... цябе, як я,

Таму ты не сярдуй, ласка мая!

Ніхто не любіць так -- цябе, як я,

Таму ты i не злуй, ласка мая!