‘O Sóle nun è d’òro, figlia mia,
né dinto viérno, né dint’ ‘a staggióne.
Nun crédere a chi cónta ‘sta buscìa;
nun sèntere a chi canta ‘sta canzóne.
Rispunne a chi te dice ‘sti pparole:
- “’O sóle nun è d’òro! ‘O sóle è… ‘o Sóle!
‘O Sóle è ‘o Sóle che ce scarfa ‘e ccase,
c’ammatura ògne frutto e ‘ndòra ‘e spiche.
È ‘o Sóle ca m’asciutta ‘e panne spase,
ca me sécca ‘a cunzèrva e spacca ‘e ffiche.
nun è d’òro! Pecché ll’òro è niénte…
E sènza ‘o Sóle nun sarria lucènte!”