Mi ĉiam vivis ĉi tie tamen
Kiel vaganta fremdulo
Sur ĉi tiu tero, izola,
En ĉi tiu eterna malemo,
Mi aŭdas en mi la voko de alia universo
Kiu sonoras amere.
La okuloj fiksitaj kontraŭ la ĉielo,
Portante la pakaĵo de mia korpo,
Mi perceptas mia loĝloko
Perdita inter la nuaĝoj.
Tro da pezeco ĉi tie, da brakoj obstinaj
Retenante la spiritojn vojaĝantajn
Preskaŭ fuĝante.
Sub ĉi tie, mi sentas mia loĝloko,
Ĝiaj prerioj eternaj
Perditaj en la nuaĝoj
Tie kie naskiĝas la koloroj novaj
Tie kie mia koro kaj animo restis