Δεύτερο αστέρι δεξιά,
αυτός είναι ο δρόμος,
κι έπειτα κατευθείαν εμπρός, μέχρι το πρωί,
έπειτα το δρόμο θα τον βρεις μόνος,
οδηγεί στο νησί που δεν υπάρχει.
‘Ίσως αυτό θα σου φανεί παράξενο,
αλλά η λογική
σού έχει γίνει λίγο συνήθεια
και τώρα είσαι σχεδόν πεπεισμένος ότι
δεν μπορεί να υπάρχει ένα νησί που δεν υπάρχει.
Και όσο το σκέφτεται κανείς, τι τρέλα,
είναι ένα παραμύθι, είναι μόνο φαντασία
και όποιος είναι σοφός, όποιος είναι ώριμος το ξέρει:
δεν μπορεί να υπάρχει στην πραγματικότητα!...
Συμφωνώ μαζί σας,
δεν υπάρχει ένα μέρος
χωρίς αγίους, ούτε ήρωες.
Και εάν δεν έχει ούτε κλέφτες,
ούτε έχει γίνει ποτέ εκεί πόλεμος,
ίσως εκείνο ακριβώς να είναι το νησί
που δεν υπάρχει... που δεν υπάρχει.
Και δεν πρόκειται για μία επινόηση
ούτε για ένα λογοπαίγνιο,
εάν το πιστεύεις σου είναι αρκετό, επειδή
έπειτα το δρόμο τον βρίσκεις μόνος σου.
~ ~ ~
Συμφωνώ μαζί σας,
ούτε κλέφτες, ούτε χωροφύλακες,
αλλά τι λογής νησί να είναι αυτό;
Ούτε μίσος, ούτε βία,
χωρίς στρατό και δίχως όπλα,
ίσως εκείνο ακριβώς να είναι το νησί
που δεν υπάρχει... που δεν υπάρχει.
Δεύτερο αστέρι δεξιά,
αυτός είναι ο δρόμος,
κι έπειτα κατευθείαν εμπρός, μέχρι το πρωί,
δεν μπορεί να λαθέψεις, επειδή
αυτό είναι το νησί που δεν υπάρχει.
Και σε κοροϊδεύουν
εάν συνεχίζεις να το ψάχνεις,
αλλά μην το βάζεις κάτω, επειδή
εκείνοι που έχουν ήδη παραιτηθεί
και γελούν πίσω από την πλάτη σου,
είναι ίσως πιο τρελοί από σένα.