De blanke maan
beschijnt het bos;
van elke tak
klinkt een stem
onder het loof...
O mijn lief.
Het ven weerkaatst,
spiegelt diep,
de schaduw
van de zwarte wilg
waar de wind weent...
tijd om te dromen.
Een weidse, tedere
kalmte
daalt schijnbaar neer
van het firmament
dat de maan laat glanzen...
Hemels is het uur.