L'àguila negra [Polish translation]

Pewnego pięknego dnia, a może nocy,

zasnęłam nad brzegiem morza,

gdy nagle niebo wypełnia światłość

i czarny ptak pojawia się znikąd.

Powoli, łopocząc skrzydłami,

powoli zataczał koła.

W pobliżu mnie łopot się skończył

i ptak się zatrzymał, jakby spadł z nieba.

Miał oczy w kolorze rubinu

i pióra w kolorze nocy.

Na czole, wśród tysięcy delikatnych smug,

ptak – koronowany król – miał niebieski diament.

Dziobem dotknął mej twarzy,

a jego szyja spoczęła na mej ręce.

To wtedy zrozumiałam kto –

duch z przeszłości – chciał wrócić ze mną.

Miły ptaku, zabierz mnie ze sobą do kraju

z dawnych czasów, bądź mym przyjacielem.

Jak kiedyś, w jasnych dziecięcych snach,

drżąc, będziemy zbierać mnóstwo gwiazd.

Jak kiedyś, w jasnych dziecięcych snach;

jak kiedyś, ponad białą chmurą,

jak kiedyś, ty i ja rozpalimy słońce,

a na wyspę wspomnień zrzucimy deszcz...

Czarny ptak zwrócił oczy ku słońcu

i nagle poderwał się do lotu w kierunku nieba.

Pewnego pięknego dnia, a może nocy,

zasnęłam nad brzegiem morza,

gdy nagle niebo wypełnia światłość

i czarny ptak pojawia się znikąd.

Powoli, łopocząc skrzydłami,

powoli zataczał koła.

W pobliżu mnie łopot się skończył

i ptak się zatrzymał, jakby spadł z nieba.