Ўцяшаюцца (Сцвярджаюць так) героі:
«Калі гульня сурова, -- будзь утры́ўны (да канца грай)!»
Няхай ім/ды поспех пόтым...
Калі прымаюць за дабро «ўсе крыўды» (абрáзы).
Бывае з намі так (Нам так здараецца) -- ,
Вядзём вайну, імкнемся жа да згоды (затым жадаем мiру).
У забыцці сваім (Маўчаннем я сваiм)
Звяду твой кожны боль «да супакою» (пакуль не знiкне);
Каб ацанìць далόся мне, --
Што не змог выбраць я ранéй
Пакуль жа разбураецца Свет --
Я ствараю новыя жаданьня і прастор:
Што налéжаць толькі табе..,
Бо заўжды ты для мяне:
Ты -- i толькi...
Я не дапушчу --
Яшчэ адну памылку ў меркаваньні;
Каханне здольнае --
За слόвамі ласкáвымі хавацца:
Што мной гавόрылiсь раней.., --
Пусты́я былì i недарэчны.
Пакуль жа разбураецца Свет --
Я ствараю новыя жадання і прастор,
Што належаць толькі табе...
Пакуль жа разбураецца Свет --
Ад крайнасцяў я аддалюся!.,
Звы́чак ад дрэнных я аддалюсь...
Вярнуся да пачатку – ведай,
Бо знаю, што ты для мяне --
Так шмат значыш!
Любоў не трымаецца логіцы,
Захόплівае ў смазе твой дух!!!..
Пакуль на часткi рвецца Сусвет --
Я ствараю новыя жадання, новы Свет,
Што належыць толь- табе...
Пакуль жа разбураецца Свет --
Ад крайнасцяў далéй я стану..,
Стану ад шкоднасцi я далей!..
Пачатак я вярну сабе:
Я знаю, што ты для мяне --
Сама лепша (Застаешся)!