Ölü yıldıza doğru
Bir portakal atıyorum
Zavallı bedenimde
Melek uyandığı zaman
Beni attığın
Yeryüzü mezarının
Kalın duvarlarından
Taşlar söküyorum
Katillerin,
Kraliçelerin gittikleri yoldan
Büyük bir güçlükle çıkıyorum
Sevginin olmadığı
Küllerden oluşan bu evrende
Bazen meleğime dua ediyorum
Eh beni umutma
Her gün hasretler
Bizi yiyip bitiriyor
Sonsuza kadar rotadan çıkıyoruz
Tüm dönüşlerden mahrum bir halde
Üzerimdeki,zamanın nefesinden
Çok korkuyorum
(Zamanın) ağzını
Öteki dünyada tanıdım
Ruhumdan bir dal yap
Vücudumdan da bir bayır
Ama Tanrı meleği yatıştırır
İtibarını kaybeden meleği