Сакрэт я ма́ю,
І кожны ма́е… свой ў душы такса́ма (свой сакрэт заўсёды).
І кожны яго… выбраў, хава́е (ці страціў).
І кожны – хварэе, жадае (і лю́біць, і церпіць)…
Жывлю сумненне (Сумнеў жывлю я) --
Бо заўжды мне не будзе лішнім чуць яго:
Паслухаць водгукі,
Пашаптацца пра жыццё…
І так.
Вярта́ецца лета,
Здавалась далёкім..,
І вее ўсё сумам,
Або ўсё супроціў...
І той погляд абра́зліў няславіць.
Да цябе я пры́йду, абніму рукамі,
Будутым, тыякімінечакала.
Буду тым ветрам, што ты носіш ў сэрцы.
Лёсам тым, што ніхто ніколі не шукаў бы,
Пасля́...
Любоў -- гэта справа про́стая!
І я за́раз.., я зараз.., я зараз --
Пакажу я табе!
Вось я -- за́раз толькі,
І толькі зараз
я вырашыў у ймгненне гэта (у міг у гэты),
Што ўмею я –
смяшыць цябе, колькі хочаш.
Гэта я, --
хоць вяртаюсь, хоць (хай) знікаю…
Мае́ (…ўсе) гэта людзі,
І вулкі, і… знаёмыя асобы..,
Масты ў дзяцінства вядуць,
у гады далёкія, ээ-э…
Ўспамін пячэ сэрца,
І я, будучы шчырым, --
Цяпер (Я тут) застаюся,
Але ўжо не «ранейшым» (тым, кім быў).
Сказаць з усмешкай табе так хачу я:
Да цябе я пры́йду, сцісну я рукамі, --
Буду тым, ты якім і (зусім) не чакала.
Буду тым ветрам, што ў душы ты носіш.
Лёсам я́ бу́ду, што ніко́лі не было́ шчэ.
Пасля́...
Любоў -- рэч такая -- про́стая!
І я за́раз.., я зараз.., я зараз --
Дакажу я табе!
Рукі мае́ вазьмі жа, ты, каха́нне,
яшчэ і яшчо́, і..,
Як бы́(-ць) не знаеш -- ве́рнешся ці больш ніко́лі.
Запомні -- ты ле́пей дзён усіх пахму́рных,
І засмучэнняў, і пралі́тых слёз,
Сва́рак горкіх з асадкам су́му (смутку).
Неба ты маё!
Так... Неба Ты́ -- маё! О-о, у-уу…
Да цябе -- пры́йду, абхаплю́ рукамі!
Буду тым -- ты якім і не чакала!
Буду тым -- ветрам, што ты носіш ў сэрцы!
Лёсам тым -- што ніхто ніко́лі і не выбраў!
Пасля жа...
Любоў -- гэта справа -- простая!
І я зараз.., я зараз.., я зараз
Дакажу той табе!
Зараз…
Я зараз.., я зараз.., я зараз!
Дакажу я табе!
Зараз…….
Дакажу табе… я.