Έλα εδώ, έλα εδώ, τι έπρεπε να σου πω
όλα αυτά τα πράγματα που,πράγματα που, δεν ήθελες να ακούσεις,να υποφέρεις, να χαρείς ή να τελειώσεις.
Έλα εδώ,έλα εδώ,πάντα η ίδια ιστορία
μία ασταθής ισορροπία, ασταθής, που σηκώνει στον άνεμο μιας καινούριας δόξας, η αγάπη μισιέται.
Αα,αν ήταν έτσι εύκολο, αα, αν ήταν ακόμα ερωτευμένη μαζί μου
και κάθε πέταλο,ξέρεις, παριστάνει ότι είναι ένα τριαντάφυλλο
για κάθε σταγόνα θα ήθελα κατακλυσμό πάνω από κάθε πράγμα
μα εσύ δεν αξίζεις πια ένα χτύπο αυτής της ζωής
για όλο αυτό που μετράει,αν μετράει, είσαι σαν κόλλα ανάμεσα στα δάχτυλα.
Έλα εδώ,έλα εδώ,εγώ σε αγαπούσα,
μα το να ξαναμιλάς είναι άχρηστο,άχρηστο, δεν έχει πια νόημα να σε σκέφτομαι,να καταλαβαίνω,να δοκιμάζω ή να εξαφανίζομαι
Έλα εδώ,έλα εδώ, οι συνηθισμένες λέξεις
ενός συναισθήματος εύθραυστου,εύθραυστου,όπως η άσφαλτος καταναλώνει τη σόλα,η αγάπη μισιέται.
αα, αν ήταν όλα έυκολα
αα, αν ήταν ακόμα ερωτευμένη μαζί μου
και κάθε πέταλο ξέρεις
παριστάνει ότι είναι ένα τριαντάφυλλο
για κάθε σταγόνα θα ήθελα
κατακλυσμό πάνω από κάθε πράγμα
μα εσύ δεν αξίζεις πια ένα χτύπο αυτής της ζωής
που όλο αυτό που μετράει
αν μετράει
είσαι σαν κόλλα πάνω στα δάχτυλα
και κάθε πέταλο,ξέρεις ,παριστάνει ότι είναι ένα τριαντάφυλλο
για κάθε σταγόνα θα ήθελα κατακλυσμό πάνω από κάθε πράγμα
μα εσύ δεν αξίζεις πια ένα χτύπο αυτής της ζωής
για όλο αυτό που μετράει
αν μετράει,είσαι το αποτύπωμά μου πάνω στα δάχτυλα.