L'amore rubato [Polish translation]

Dziewczyna nie przypuszczała,

że tamto też było miłością.

Drżała, leżąc wśród traw

i wciąż czuła na sobie ten zapach.

„Kto to mógł być? Czego chciał?

Dlaczego zabił moje myśli?

Kto wie, czy kiedyś zdołam zapomnieć

i stać się znów tą, którą byłam wczoraj”.

Dziewczyna nie przypuszczała,

że ból będzie tak silny.

Wiał wiatr, a ona modliła się,

aby nie powróciły tamte słowa.

„A teraz rusz się, spraw mi przyjemność.

Jak ci się nie podoba, możesz nawet krzyczeć.

I tak nikt nie usłyszy,

i tak nikt cię nie uratuje”.

A ona marzyła o łagodnej muzyce

i miękkich ustach do pieszczenia,

blasku księżyca, morskich falach,

wyszeptywanych słówkach.

A ona marzyła o miłości głębokiej,

jedynej i wielkiej, największej na świecie.

Jak kwiat, który ktoś złamał,

tak skradziono jej miłość.

Dziewczyna nie przypuszczała,

że ból będzie tak powolny.

Wyciągnięta na łące, płakała;

w jej łzach rodziło się słońce.

A ona marzyła o łagodnej muzyce

i miękkich ustach do pieszczenia,

blasku księżyca, morskich falach,

wyszeptywanych słówkach.

A ona marzyła o miłości głębokiej,

jedynej i wielkiej, największej na świecie.

Lecz teraz wiatr zostawił dla niej

tylko wspomnienie skradzionej miłości.

Jak kwiat, który ktoś złamał,

tak skradziono jej miłość.