Kaer eo ar plac'h voutin
du-hont, war gorn ar straed.
He deus kalz a bratikoù
evit leuniañ he yalc'h.
Pa vez achu he labour
e ya kuit d'he zro,
da glask un tammig huñvre
'barzh un ti-bal er fabourzh.
He gwaz 'zo un arzour,
un droch a baotr bihan,
ur soner akordeoñs,
a son ar java a-feson.
Selaou a ra ouzh ar java
met ne zañs ket anezhi,
ne sell ket ouzh al leurenn zoken,
hag e selloù orgedus
'zo paret war doare c'hoari nerzhus
ha war bizied hir ha treut an arzour.
Treantiñ a ra-se en he c'hroc'hen
diouzh an nec'h, diouzh an traoñ;
c'hoant kanañ he deus, diwar anien eo se.
Stignet holl eo he c'horf,
berranalet e chom
gwall-droet eo he fenn gant ar sonerezh.
Trist eo ar plac'h voutin
du-hont, war gorn ar straed:
he soner akordeoñs
'zo aet da soudard.
Pa zistroio diouzh ar brezel
e feurmint un ti.
Hi a vo kasedourez,
eñ a vo mestr ar stal.
Pegen plijus 'vo ar vuhez:
evel nababed e vint,
hag eviti bemnoz
e sono ar java.
Selaou a ra ouzh ar java,
damkanañ a ra anezhi
hag adwelout he soner akordeoñs.
Hag e selloù orgedus
'zo paret war doare c'hoari nerzhus
ha war bizied hir ha treut an arzour.
Treantiñ a ra-se en he c'hroc'hen
diouzh an nec'h, diouzh an traoñ;
c'hoant gouelañ he deus, diwar anien eo se.
Stignet holl eo he c'horf,
berranalet e chom
gwall-droet eo he fenn gant ar sonerezh.
Hec'h-unan eo ar plac'h voutin
du-hont, war gorn ar straed:
ar plac'hed a ra penn-mouzh
ne blij ket d'ar wazed.
Gwazh a-se ma krev,
ne zistroio ket he gwaz ken.
Kenavo, sorc'hennoù kaer,
kollet mik eo he buhez.
Ha koulskoude he divc'har trist
a gas anezhi d'un toull-lous,
lec'h ma vez un arzour all
o seniñ an nozvezh-pad.
Selaou a ra ouzh ar java,
klevout a ra ar java...
Serret he deus he daoulagad...
Treantiñ a ra-se en he c'hroc'hen
diouzh an nec'h, diouzh an traoñ;
c'hoant blejal he deus, diwar anien eo se.
Neuze, evit ankouaat
kroget eo da zañsal, da dreiñ
ouzh trouz ar sonerezh...
Harzit!
Harzit ar sonerezh!...